U bent hier

Kijkavond voor de kinderen van Kikvorst op 18 jan. 2012 te Kruibeke

/*-->*/

*/ */

KIJKVORSTAVOND

 

Om 16h00 aan sterrenkijken doen dat lijkt utopisch, toch kon om 16h15 de maan reeds geviseerd worden. Het werd hoofdzakelijk een maankijkvorstavond. Eerst verscheen ze als een wazig vlekje in een gechadoreerde lucht maar stilaan konden de gelaatstrekken van de maan steeds beter worden onderscheiden. Snel werd de telescoop opgesteld op het pleintje voor het kikvorstbos vanwaar de maan het best te zien was en vanwaar later ook Jupiter moest kunnen verschalkt worden. Met het kompas werd hij zo goed mogelijk naar het noorden gericht om zijn positie tijdens de kijkstonden niet te dikwijls te moeten aanpassen. Een aantal kinderen die werden begeleid door een voorbijgangster mochten de première voor hun rekening nemen en zo werd meteen vastgesteld dat het oculair toch nog iets te hoog stond. Tijdens deze eerste akte kwam de tweede telescoop aan die meteen een geluid begon te maken alsof de krassende keel van een kikvors maar niet geschraapt geraakte.

Naarmate het donkerder werd kwamen op de maan de kraters meer en meer tot uiting. Het contrast nam stelselmatig toe, maar er bleef constant een lichte waas over de Waaslandse maan hangen.

Op het Kikvorstdomein begonnen de aangestoken vuren nu ook voor meer spektakel te zorgen. Het was de dag van het vuur geweest: hoe maakt men fakkels en kaarsen en met een houtvuur kon men heerlijke gensters maken die als vuurwerk met de wind werden weggeblazen.

Nu ook de derde telescoop in aanslag werd gebracht kwamen de vuurwerkmakertjes af om een verdiende blik te werpen op de maan. Af en toe sloeg echter wat laaghangende bewolking toe en dan moest er even gewacht worden. Tijd die gebruikt werd om de telescopen ook eens van de andere kant te bekijken.

Plots komt daar dan een jongetje in het groen te voorschijn en die begint zijn relaas te doen over zijn sterrenwaarneming van 2 januari. De hemel zat die avond vol met sterren. “Ik had nog nooit zoveel sterren gezien. Ik heb mijn telescoop buiten gezet en ik heb naar de maan gekeken en die was zo dichtbij alsof ik erop stond. En dan heb ik naar Jupiter gekeken en dan heb ik iets heel eigenaardig gezien iets licht wazige rond en in het midden zat er iets wit, dat was iets heel eigenaardig.” Er zitten dus blijkbaar toch wel wat mogelijkheden in Kruibeke om aan jongerenwerking te doen.

Nu begonnen ook de ouders aan te komen die hun kinderen kwamen afhalen en enkelen gewaagden er zich ook even aan om naar de maan te komen kijken.

En daar verscheen Jupiter dan ook nog, daar boven de tweede schouw. En enkele telescopen werden naar de planeet gericht. Maar de maantjes waren te zwak om doorheen de chador gezien te worden en even later gaf ook Jupiter zelf er de brui aan want de altostratus dikte aan zodat ook stilaan de kraters van de maan in de nevel verdwenen totdat ze nog slechts een grote nevelige vlek was waarvan zelfs de randen niet meer konden onderscheiden worden.

Er werd dan maar opgebroken en toen begon het daarenboven nog even te druppelen. Maar dat duurde wel niet lang en we werden uitgenodigd om nog even een drankje te nuttigen. Maar eerst werd de kantinewagen even onderzocht met het oog op een eventuele projectie van beelden. En toen we dan toch aan de drank geslagen waren vielen onze ogen op de kas. Zo een echte met een slotje. Onze schatbewaarder zijn ogen fonkelden. Dat moesten we ook hebben. En toen kregen we te horen hoe de sterrenkijkdag een financiële krater had geslagen in de begroting. Zo'n brandkastje bleek op het ogenblik heus niet nodig te zijn.

En kijk daar verscheen Jupiter weer tussen de kale takken van de bomen. Maar het gaat snel op de weerkaarten, het gat in de altostratus was dan ook van korte duur en er werden verder plannen gesmeed voor een volgende kijkvorstavond.

Reageer