’t Veertje. Een leefschool , daar wil ik wel gaan wonen. Twee geiten, kippen met 10 kuikentjes, een poes, een speelweide met bloemen, een berg met zand, een perfect vloertje voor telescopen…een hele microkosmos. Aparte gebouwtjes met klassen, in een daarvan: de klas van Ameline.
We zijn welkom, er staat al een mini-planetarium klaar, gemaakt met veel tandwieltjes en stukjes Lego, met rond de zon een klein draaiend aardbolletje. Een tafel met allerhande boeken over de sterren, een wereldbol. De draaiende sterrenhemel voor het plafond, die is voor morgen.
Jos is op tijd geïnstalleerd, met computer, egosfeer, de lamp voor de zons- en maansverduistering. Het is zover, licht uit, 35 nieuwsgierige gezichtjes rond het bord. Juf Chantal en juf Nele, mama Petra en ik op de laatste rij.
En daar gaan we: De sterren.
De juffen hebben al gauw door dat Jos iets heeft met wiskunde. Er wordt gegoocheld met astronomische getallen, met diameters, lengtes en breedtes, vermenigvuldigd en gedeeld, miljoenen en miljarden, biljarden zelfs. Ik onthoud vooral de nullen. In het heelal is alles met héél véél nullen…
En wonder boven wonder, ze blijven luisteren ! En is er eens eentje die wat woelig wordt, klinkt van alle kanten een vermanend ssssssssstttt….
De school was vroeger een boerderij, logisch dat de kindjes appeltjes krijgen in de pauze, en bananen. Wij ook.
De presentatie is boeiend, plezierige projecties met plezierige tekeningen en goede uitleg. Het filmpje van de circumpolaire sterren maakt indruk, dat de Poolster stilstaat, dat vergeten ze niet meer. Ook de juffen zitten geboeid te luisteren, zij moeten hiermee verder werken…zonder Jos.
De egosfeer krijgt weer de belangstelling die hij verdient.
Dan brandt de lamp: Jos heeft handen tekort om de maan rond de aarde rond de lamp te doen draaien, de zons- en maansverduistering worden een makkie op die manier.
Ook de horoscoop komt aan bod, want een van de 45 vragen van de kinderen is: Waarom heeft iedereen een sterrenbeeld? Voor mij een ideaal moment om iets te verklappen: Jos is jarig vandaag. Een kindje achteraan vraagt: en hoe oud ben jij dan? Maar dat wil Jos niet horen. Het is de enige vraag waar hij niet op geantwoord heeft…
Het applaus is welgemeend, het dankwoordje ook, en spontaan weerklinkt, veelstemmig:
HAPPY BIRTHDAY TO YOU…
En hoe oud Jos nu is geworden? niemand mag het weten, misschien iets met veel nullen ???
Niet te vergeten, we krijgen thee en koekjes voor onze volgende vergadering. Dat wordt weer een feest, Andre bewaart nog de chocolaatjes van vorige keer.
Een geslaagd project, bedankt Ameline, mama Petra en papa Luc. En bedankt de juffen en de hele klas voor de goede ontvangst. Hebben jullie nog vragen, steek ze gerust in de mailbox van Jos.

Magda