Binnen deze werkgroep wordt gediscussieerd over eclipsen, waarnemingen voorbereid en waarnemingsgegevens uitgewisseld.

U bent hier

Eclipsen in 2019

Het eerste eclipsseizoen van 2019 is vandaag, 6 januari,  aangevat met een partiële zonsverduistering.  Deze was in Europa niet te zien en slechts enkele welbekende eclipswaarnemers hadden er een koude en lange reis voor over om een partieel verduisterde zon te zien. Deze eclips was onder meer te zien in het Oosten van Rusland en Xavier Jubier ging voor een bijna maximale grootte van de eclips (60% van de zonnediameter) helemaal naar Siberië (Tomtor) en nam de eclips waar bij een temperatuur van -55 Celsius.  De eclipse was ook zichtbaar in grote gedeelten van China en Mongolië,  in Noord en Zuid-Korea, in Japan en in het Zuid-Westen van Alaska. Jörg Schoppmeyer ging naar Harbin (Noord China) en had iets gunstigere temperaturen (-20 Celsius).  Tenslotte heeft ook de Australische eclipschaser, Robert Lucas, met succes een partiële eclips waargenomen vanuit Tokyo.

 

Het eerste echte grote evenement van het jaar voor onze contreien is de Totale Maansverduistering van 21-januari. Deze zal in België en Europa zichtbaar zijn vanaf het begin met de nauwelijks zichtbare penumbrale fase, de eerste gedeeltelijke fase van de maansverduistering, de volledige totale fase, de tweede partiële fase.  Alleen het (minder interessante) penumbrale gedeelte zal niet meer zichtbaar zijn. 

Het betreft hier een niet centrale maansverdusitering waarbij de as van de schaduwkegel van de aarde niet door de Maan zal gaan. De eerste fase van de maansverduistering vangt aan om 02h37m (P1) waarbij de Maan voor het eerst in de bijschaduwkegel van de Aarde zal komen.  Dit zal evenwel nauwelijks zichtbaar zijn. Om 03h34m zal de Maan de schaduwkegel van de Aarde raken (U1) en begint de eerste partiële fase. de Maan zal volledig in de schaduw van de Aarde verdwijnen om 04h41m, wat het begin van de totale fase (U2) inluidt. Deze totaliteitsfase duurt 01h02m en eindigt om 05h43m (U3).  De Maan zal de schaduwkegel van de Aarde verlaten on 06h51m, net voor de aanvang van de burgerlijk schemering.

Alle technische gegevens over deze eclips vindt U op verschillende web sites.  Een grote referentie blijft de web site van Fred Espenak: 

http://eclipsewise.com/oh/oh-figures/ec2019-Fig02.pdf

Laat U vooral niet van de wijs brengen door de gekke benamingen die de media hebben bedacht om deze maansverduistering te omschrijven.  Het blijft een heel mooi natuurspektakel om volop van te genieten.  De variatie van het rood tijdens de totaliteit kan ten andere verschillen van eclips tot eclips en hangt heel veel af van de lokale atmosferische omstandigheden. Dit kan gaan van oranje helderrood, tot baksteenrood, tot roestrood, of tot donker bruinrood. Dit hangt samen met hoe donker de eclips zal zijn en het is ook interessant om de graad van donkerte te bepalen door middel van de Danjon schaal (cijfer van 0 tot 4 waarbij 0 de meest donkere en 4 de meest heldere eclips representeert) . 

Het tweede eclipsseizoen van 2019 valt rond de maand juli. 

Op 2-juli is er het absolute hoogtepunt van het jaar voor de eclipschaser: een totale zoneclips, door menigeen omschreven als het meest spectaculaire natuurfenomeen zichtbaar vanop de Aarde. Deze totale zoneclips zal zichtbaar zijn over een heel groot gedeelte vanaf de Stille oceaan, in het Zuid-Amerkaanse continent met de landen Chili en Argentinië.  Hierover volgt later nog een meer gedetailleerd artikel. 

Link naar de website van Mr. eclipsewise (Fred Espenak):  http://eclipsewise.com/solar/SEprime/2001-2100/SE2019Jul02Tprime.html

In hetzelfde eclipsseizoen is er twee weken later een partiële maansverduistering te zien, die ook in België zichtbaar zal zijn.  Zie: http://eclipsewise.com/oh/oh-figures/ec2019-Fig02.pdf

2019 is ook een jaar met een Mercurius transit.  Inderdaad op 11-november van dit jaar zal er een transit van onze kleine binnenplaneet plaatsvinden. In België zal deze transit reeds begonnen zijn nadat de zon opkomt. Voor wie hem volledig wil zien behoren onder meer West-Afrika of de  Canarische eilanden tot de kandidaten.  

Op het einde van het rijk gevulde 2019, start reeds een nieuw eclipsseizoen met een ringvormige eclips op tweede kerstdag, 26 december. Bij de vorige metonische cyclus, 19 jaar geleden in het jaar 2000, was dit nog een Kerstmis (gedeeltelijke) eclips op 25 december.  Deze eclips kan bij zonsoopkomst gezien worden op het Arabische schiereiland en vervolgt verder zijn pad over Zuid-Indië, Sri Lanka, Sumatra, Borneo, Singapore, Flipijnen en Guam.    

 

Een goed gevuld jaar dus met daarbij nog een Duistere Dag die zal plaatsvinden op 21 september in de lokalen van Volksterrenwacht Urania.

 

 

 

Reageer