Met Kerstmis mag het dan pakjestijd zijn, voor Polaris was het op 13 december blikjestijd. Een half jaar lang - van ongeveer het begin van de zomer tot ongeveer het begin van de winter - hadden weer een aantal zonnecamera's buiten gehangen. En die vrijdag zouden de blikjes dus geopend worden.

Het waren niet de eerste ervaringen met dit soort blikken camera's. Eerder al hadden we gedurende de drie lentemaanden een reeks blikjes her en der geplaatst. Deze resultaten kan je hier bewonderen.

Onze tweede reeks blikjes had als bedoeling de zon te volgen van haar hoogste punt (begin van de zomer) tot aan haar laagste punt (einde van de herfst). Maar het liep blijkbaar allemaal niet zoals gepland.

Eén blikje liet zo goed als niks zien. Wellicht was het fotopapier al van in het begin losgekomen en voor het gaatje geschoven.

Drie blikjes liet enkel de zon in het begin van de zomer zien. Nadien niks meer. Het kan niet anders of ook hier is het fotopapier na een tijdje losgekomen, en - net zoals bij het vorige geval - voor het gaatje geschoven. Bij de eerste foto is het ook opvallend dat de achtergrond niet echt goed te zien is, daar waar het lente-exemplaar (op dezelfde plaats) wel een mooie achtergrond had.

Dit blikje deed raar. Het is alsof er een hele tijd gewoon zon geschenen heeft.

Een andere camera's toonde gelukkig wel een vrij resultaat. De rare vorm is het gevolg van de plaats van ophanging. 

En deze foto (eentje van Wesley) is wellicht de mooiste uit de reeks.