Polaris is een Herentalse vereniging waar jong en oud welkom zijn. Vrijwel elke week komen we op vrijdagavond bij elkaar om samen onze hobby te beleven.

U bent hier

Polaris en komeet PanSTARRS

De zoektocht naar komeet PanSTARRS startte bij ASH Polaris op dinsdagavond 12 maart. Die dag stond de erg jonge maansikkel rechts van de komeet. Mocht het helder zijn, dan zou de komeet in de avondschemering vrij eenvoudig te vinden zijn. Maar pech, pech driemaal pech. Zo had ik - zeker in noorderlijke richting - een vrij open hemel, maar naar het westen hing een V-vormige wolkenflard. En daar leek geen beweging in te komen. Zelfs de maansikkel werd niet gezien. Ook Wesley was thuis verwoed aan het proberen om tussen de sluiers en wolken een glimp van de Maan of de komeet te vangen, maar ook hier geen succes. Jan in Olen en Jo in Herentals zagen ook alleen maar wolken. Gino in Voortkapel meende heel even de komeet te zien, maar het bleek een condensatiestreep van een vliegtuig te zijn. Guido had in de loop van de dag goede hoop, maar zag de wolken ook op de verkeerde plaats. Duimen maar dat het de dag nadien beter zou worden. 

Dat zag er omstreeks 18 uur (tijden lokale tijd) nog niet al te best uit. Maarten meldde sneeuwbuien in Herentals. Een kleine twee uur later meldde Wesley als eerste op de Polaris-mailinglist succes: "De maansikkel was goed te zien maar aan de horizon hingen nog wat wolken en smos. Ik heb de komeet gezien, iets boven de bomen en tussen de smos door. Het was vrij toevallig en langer dan 10 seconden heb ik ze niet gezien, dus het kan niet echt een waarneming genoemd worden :-). Er was duidelijk een komeet-vorm te zien, met kleine staart. Het kan natuurlijk aan de wolkenflarden gelegen hebben, maar ik had gedacht om ze duidelijker te zien." Jan en Maarten hadden pech net als Michel en Krista, en ook Guido scoorde niet echt: "De maansikkel was goed te zien, maar door de wolkensluiers geen komeet kunnen zien, gewerkt met blote oog, 7x50 en 20x80 maar noppes. Nu de komeet is niet echt groot dus het zou toch kunnen dat je hem zag. Ik wel wat foto’s gemaakt en ik ga die eens goed bekijken. Ik dacht dat ik op 1 foto de komeet net kon zien maar ik kan het niet visueel bevestigen en ik moet eerst de foto’s op een groot scherm even bekijken om te zien of het geen spookbeeld was." En dat bleek het inderdaad te zijn. Pech voor Guido dus. 

Zelf had ik meer geluk dan de avond voorheen. "Eerst dacht ik dat het weer niet mocht zijn. Eén grote wolk aan een voor de rest onbewolkte hemel. En toch wel net in het westen. Rond 19:10 onze tijd toch maar eens naar de parking van het kerkhof gewandeld (goed zicht op de westelijke horizon). In tegenstelling tot gisteren was er nu wel beweging in de wolken, dus wachtte ik maar af. De Maan kwam te voorschijn, maar onder die Maan was het op de plaats van de komeet nog veel te veel smos. En plots, rond 19:28 zag ik plots een veegje staan. Gedurende een halve minuut kon ik dat veegje blijven zien, maar toen werd de smos weer wat dikker en verdween de komeet uit het zicht. Ik heb nog even gewacht, maar met hetgeen van links naar rechts aan de hemel schoof, zou het er niet beter op worden. Integendeel. Maar goed, al was het dan maar voor even, 't was toch bingo."

Ook donderdag leek een succesvolle dag voor de waarnemers te worden. Er hing laag aan de westelijke horizon nog steeds wat smos, maar wolken waren er niet te zien. Dit kon dus niet missen. Joris was de eerste die succes meldde: "Hier kregen we 'm rond 19u35 in de smiezen met de verrekijker en rond 19u40 met veel moeite met 't blote oog. Fotograferen zit er niet in, het ding staat tussen twee lantaarnpalen in." Ook in Herenthout vond ik de komeet uiteindelijk terug: "Het beloofde mooi te worden vandaag, maar ondanks (of is het juist dankzij) het heldere weer moest ik toch weer tot 19:25 wachten eer ik de komeet eindelijk in de verrekijker kreeg. Een 5 à 10 minuten later zag ik 'em ook met het blote oog. Ten opzicht van de takken van een boom kon ik zelfs zijn verplaatsing aan de hemel zien. Maar dan zakte de komeet langzaam weg in de nevel en kon ik het ding nog enkel met de verrekijker zien, met een mooi staartje in de richting van de Maan wijzend (wat niet zo abnormaal is op dit moment)." Jan en Maarten verplaatsten zich nog om een betere horizon te vinden maar zagen de komeet uiteindelijk niet.  

De eerste Polariaanse komeetfoto's dateren ook van die avond. Of zoals Guido het formuleerde: "Vandaag eindelijk gelukt (als het met de omstandigheden van vandaag niet was gelukt dan was ik gestopt met sterrenkunde). Eerst ook met de verrekijker en dan pas net met het blote oog. Ik heb foto’s gemaakt met de standaardlens en met de C90 en ja hoor hij staat er op. Ik moet ze eerst nog bewerken maar anders volgen er vanavond nog enkele foto’s." Wesley was net op tijd thuis klaar met het opstellen van zijn fotoapparatuur: "Ook hier met succes de komeet gezien, het was wel rushen ... ... ... Omstreeks 19u30 had ik dan de komeet te pakken in de verrekijker, wel lager dan ik verwacht had. Nadien maar snel de WO72 met fototoestel erop gericht en nog wat foto's genomen. Omstreeks 19u50 stond ik met de verrekijker nog waar te nemen en verdween de komeet tussen de bomen. Met het blote oog is het me niet gelukt, al moet ik zeggen dat ik daar ook niet echt deftig de tijd heb voor genomen :-) en bijkomend kijk ik in de richting van het verdomde rugby veld :-) vol met lichten. .... Langer belichten dan 1 seconden was niet mogelijk omdat ik niet kon volgen." Zijn foto vind je bovenaan dit artikel. 

En vrijdag was het weer overal bewolkt. Afwachten wanneer het weer eens helder wordt.

  

Reacties

18 maart - ontmoeting met astronoom/kometen-jager Robert McNaught aan de 0.50 m Uppsala Schmidt reflector van Siding Spring Observatory - NSW Australia. [IMG]http://www.cloudynights.com/photopost/data/502/7334Corneille_McNaught-med.jpg[/IMG]

Reageer