Op 20 augustus 1977 lanceerde NASA-JPL het onbemande Voyager 2 ruimtetuig, de eerste van twee identieke ruimtetuigen voor de verkenning van de vier buitenste gasreuzen in het zonnestelsel;  Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. Na succesvolle passages nabij de planeten Jupiter (juli 1979) en Saturnus (augustus 1981), kreeg Voyager 2 in januari 1986 de planeet Uranus in beeld.
Uranus, vernoemd naar de Griekse god van de hemelkoepel , werd in 1781 door de Britse componist/astronoom William Herschel ontdekt en is de op twee na grootste planeet in het zonnestelsel. Vanaf de Zon gezien is Uranus de zevende planeet (afstand = 20 Astronomische  Eenheden) met een periode van 84 jaar.
Telescoop waarnemingen wezen uit dat de planeet , waarvan de manen opmerkelijke banen beschreven, op zijn zij gekanteld ligt onder een hoek van 98° met het baanvlak om de Zon. Deze inclinatie (hellingshoek) werd wellicht veroorzaakt doordat Uranus ooit in botsing kwam met een andere oerplaneet, waarbij tevens een resem aan maantjes werd geproduceerd.

In maart 1977 ontdekte het team van James Elliot (1943-2011), aan boord van NASA's vliegende sterrenwacht KAO - Kuiper Airborne Observatory, dat de planeet Uranus, net zoals Saturnus en Jupiter, een ringen-stelsel heeft. (foto: Philip Corneille FRAS)

Impressie van de Voyager 2 passage nabij de planeet Uranus. De 3,6 m diameter schotelantenne was continu naar de aarde gericht waar Voyager's data werd ontvangen door NASA's wereldwijde Deep Space Network. (met dank aan Michael Carroll).

Op 24 januari 1986 passeerde het 800 Kg zware ruimtetuig de ijsreus op een afstand van 71000 kilometer waarbij de getilde planeet met blauw-groenachtige 82% Waterstof/15% Helium atmosfeer prachtig in beeld werd gebracht. Voyager 2 deed metingen van het magnetisch veld, fotografeerde de maantjes Ariel, Oberon, Miranda, Puck, Umbriel, Titania en ontdekte 11 nieuwe maantjes. Voyager 2 fotografeerde tevens 2 extra ringen rond de cyaan-kleurige planeet.
Op 28 januari 1986, terwijl ingenieurs, astronomen, planetaire wetenschappers en de wereldpers wachtten op Voyager 2's data over Uranus, vernam men het nieuws van de ramp met het ruimteveer Challenger (missie 51L) waarbij 7 astronauten om het leven kwamen...

Dankzij de uitgekiende nabije passage nabij Uranus, verkreeg Voyager 2 voldoende snelheid en het juiste traject om in augustus 1989 nabij Neptunus langs te gaan!

Meer info: http://photojournal.jpl.nasa.gov/