Samengestelde foto uit 29 opnames van de achterkant van de Maan gemaakt door de Luna III in oktober 1959.

Bij de aanvang van het ruimtevaart tijdperk richtten zowel het Westen als het Oostblok hun aandacht naar de Maan, de enige natuurlijke satelliet van de Aarde.
Aanvankelijk boekte het onbemande Sovjet-Russische Maan-programma grote successen en op 13 september 1959 werd de Russische Luna 2 het eerste object op het Maanoppervlak. Deze impacter stortte met de bovenste lanceringstrap neer nabij de krater Archimedes aan de rand van de Mare Imbrium (zee der regens).
Op 7 oktober 1959 zorgde de Luna 3 voor een grotere primeur waarbij 70% van de onbekende achterkant van de Maan werd gefotografeerd. De cilinder-vormige spin-gestabiliseerde Luna 3 was het eerste Russische ruimtetuig met zonnepanelen waardoor het meerdere dagen kon functioneren. Luna 3 had een militair camera systeem met twee lenzen; een 200mm f/5,6 breedbeeld en een 500mm f/9,5 zoomlens. Gedurende 40 minuten werden 29 opnames gemaakt op 35 mm foto-film die na een scan naar de Aarde werden doorgestuurd. De samengestelde foto toonde minder zeeën op de achterkant, waardoor planetaire wetenschappers bestaande theorieën over de evolutie en het ontstaan van de Maan begonnen te herzien.
In juli 1965 fotografeerde de Russische Zond 3 probe de overige 30% van de achterkant van de Maan. In februari 1966 maakte de Luna 9 de eerste televisie-beelden vanop het Maanoppervlak en in april 1966 werd Luna 10 het allereerste ruimtetuig in een omloopbaan rond de Maan. Dankzij deze opmerkelijke successen hebben de Russen een belangrijke stempel gedrukt op de onbemande verkenning van de Maan.

In oktober 1959 fotografeerde de Sovjet-Russische Luna 3 de achterkant van de Maan, waarbij de Mare Moscoviense en kraters zoals Lomonosov, Maksutov, Mendeleev, Tsiolkovski en later Korolev en Gagarin aan de Maan nomenclatuur werden toegevoegd.
(Collectie van de auteur)