3 juni 2012.

Vanavond rond 23:00 lokale tijd ben ik aangekomen op de luchthaven van Kiruna. Het had wat voeten in de aarde vooraleer ik in deze verlaten oord een taxi had gevonden om mij naar het hotel te brengen. Dan namen we ook nog een Duitser mee van de groep Stefan Krause (eclipse-reisen.de) die naar een manier zocht om zijn groep te vervoegen. Meteen zijn we toch al in " Venus " stemming gekomen. 

Tijdens het lange wachten op de taxi, zagen we een schitterende zon net boven de horizon! Ook iets na middernacht nog steeds een mooie zon te zien. Helaas is de transit pas binnen 2 dagen en zien de weersverwachtingen er allesbehalve gunstig uit. 

Morgen op het programma: de huurauto oppikken en dan een prospectie naar Finland. In die richting (Ivalo) zien de weersverwachtingen er beter uit. Een andere optie is naar Umea rijden, waar het weer ook beter zou zijn. helaas moeten we dan wel de intrede (Ingress) missen. 

Morgenavond ontmoet ik ook Alexander Birkner (nog een oude bekende van de eclipscruise 2005 en de ringvormige in Tunesie eveneens in Oct 2005). Dan gaan we aan de hand vd laatste weersverwachtingen een strijdplan uitwerken! 

4 juni 2012.

Vandaag een hele dag prospectie gedaan: meer dan 500 km van Kiruna naar Finland via Pajala tot Kitila en terug via Karesuvanto. In de ochtend waren er nog enkele grote opklaringen maar voor de rest van de dag zat de hemel meestal goed dicht en hebben we geen zon meer gezien. Ook goede waarnemingsplaatsen zijn heel meilijk te vinden omdat de streek erg bebost is en de zon nog geen graad boven de horizon zal staan bij de aanvang van de transit van Venus.

Deze avond Alexander en Manfred ontmoet in mijn hotel. Het zijn oude bekenden van vorige eclipsen. We hebben overleg gepleegd over plan B, C en D. Onze kansen zouden het best zijn in Tromso. De uitdaging is om vandaar een goede kijkrichting te vinden naar de zon die niet belemmerd is door bergen. Morgen hebben we afgesproken na het ontbijt. We kijken de laatste weerbulletins na en trekken er dan op uit voor wellicht een lange verplaatsing gevolgd door een hele nacht waarneming en dan terug rijden!

5 juni 2012.

Op 5 juni nog weersbulletins en kaarten bestudeerd. Een grote wolkenband trekt over de Skandinavische landen met de uitzondering van het uiterste Noorden. De zaak was dus waar we realistisch konden geraken vanuit Kiruna, met een goed zicht op de noordelijke horizon omdat de zon zich bij Ingress rond 00h04m lokale tijd slechts 2 a 3 graden boven de horizon zal bevinden. De keuze is tenslotte gevallen op een van de vele fjordkusten in Noorwegen waarvan we verwachten een open zicht op zee te hebben in noordelijke richting. Dit was nabij een plaatsje Storkjosen genaamd. 

In totaal was dit een rit van 450 km en we kwamen pas aan rond 19:00. Nog tijd genoeg om alles netjes op te stellen. We hadden een schitterend uitzicht vanaf een baai op de zee in noordelijk richting. Zonder een tip van een lokale inwoner van Storkjosen, hadden we deze afslag naar Storsvik nooit gevonden.  

We zijn met met een overtrokken lucht vertrokken vanuit Kiruna en eenmaal het Finse grensstadje Karesuvanto bereikt trok de lucht helemaal open. Zodanig zelfs dat we even overwogen om daar te blijven voor de transit. Toch maar niet gedaan omdat wolkenkaarten nog steeds aangaven om zoveel mogelijk naar het noorden  te gaan. Vervolgens lange tijd langs de Fins-Zweedse grens te rijden tot in Noorwegen. De landschappen werden hoe langer hoe mooier en ook deze lange rit leerde ons heel wat bij over de verschillen in de Skandinavische landschappen.

6  juni 2012.

Even over middernacht (00:04) ving de intrede van Venus aan bij een bijna wolkeloze hemel. De zon bevindt zich ongeveer 3 graden boven de horizon en is te fel om foto's zonder filter te kunnen nemen. Zo laag boven de horizon is er ook veel storing van atmosferische turbelenties wat duidelijk zichtbaar was op de dansende webcambeelden van Alexander. Al bij al zijn we heel tevreden dat deze eerste fase van de transit goed verlopen was. Na verloop van tijd komen er echter meer wolken opzetten afkosmtig van het zuidoosten. Na 2.5 uur transit, verdwijnt het beeld van de zon en de planeet Venus in de wolken. Af en toe tonen ze zich nog eens en we slagen er dan nog in om nog wat beelden te nemen soms met, soms zonder filter. 1 uur voor het begin van de uittrede besluiten we ons te verplaatsen in de richting waar we een grote opklaring zijn. Hier houden we halt en genieten tenvolle van de pracht van deze transit. We schieten foto's, kijken met de verrekijker, en dan begint de uittrede. Het derde contact wordt nog uitsstekend waargenomen, maar ne enkele minuten daagt er een grote wolk op waar geen ontkomen meer aan is. Tot 8 minuten voor het vierde contact kunnen we nog waarnemen en fotograferen, maar dan is het afgelopen.

Al bij al een heel geslaagde onderneming en ik beschouw dit als zeer succesvol niettegenstaande het missen van het 4de contact. Als je het positief bekijkt beginnen we vanaf wat we wel gezien hebben en dat was toch heel wat: de volledig intrede,  het grootste gedeelte van transit en de eerste helft van de uittrede.